Zelfs met een mollennet onder je gazon wandelt de mol door je tuin alsof het zijn achtertuin is — het enige wat je misschien wint, is dat je de schade minder snel ziet. Een mollennet aanleggen is bovendien behoorlijk prijzig. Maar wist u dat er alternatieven zijn die goedkoper zijn én waarvan je tuin zelfs blijer wordt?
Wat zijn nu eigenlijk de nadelen van een mollennet?
Sommigen leggen het net direct onder de grasmat, in de hoop dat de mol het opgegraven zand niet naar boven kan werken. Maar de mol blijft gewoon zijn gangen stiekem graven onder het gazon — je ziet het alleen niet.
Wilt u tóch per se een net? Dan hoort die idealiter 25-30 cm diep in de grond, onder de sproei-installatie. Daarbovenop moet een flinke laag humus komen — anders beschadig je het net tijdens latere tuinwerkzaamheden. Dat betekent nogal wat grondverzet en dat is niet goedkoop — is het dat waard?
Een diep geplaatst net voorkomt veel frustraties, maar je moet direct jarenlang vooruit denken. Ligt het net niet diep genoeg? Dan belemmert het vrijwel elke grondbewerking. En – als je het gras ooit moet vervangen – probeer dan maar eens een wortel-verweven mollennet op te trekken. Dat is geen pretje.
En als het net relatief ondiep ligt en je het makkelijk kunt weghalen, zegt dat vaak meer over slecht geworteld gras dan over een goede oplossing. Want een gezond gazon heeft wortels tot wel 15 cm diep en groeit dóór het net heen.
kortom: je betaalt dubbel voor een mollennet. Eenmaal bij aanleg, en opnieuw als je ooit opnieuw wilt inzaaien of je tuin wilt veranderen. Plus – als je alles verwijdert, belandt het hele zaakje bij het afval – niet bepaald milieuvriendelijk voor dat ‘perfecte’ gazon.
Wat kun je beter gebruiken dan een mollennet?
De mol is in Nederland een beschermde diersoort — doden mag dus absoluut niet. Je kunt hem alleen verjagen. Maar dat vereist wat slimheid en geduld, want deze gravers zijn behoorlijk koppig. Vind hij een lekkere plek vol insecten — dan blijft hij terugkomen. Foute trucs of halfslachtige pogingen werken averechts en zorgen voor extra schade. Welke methoden werken nu (niet) echt?
Mollen-werende planten: daglelie, keizerskroon, wolfsmelk, vlier — helpt het echt?
Volgens plantenexpert dr. Zsuzsanna Némethy werken planten die onaangenaam ruiken niet geweldig. De mol went er vaak gewoon aan, en begint dan alsnog driftig overal te graven. De stank wordt routine voor hem. In het slechtste geval neemt daardoor de vernielingsdrift toe.
Kunstmest als oplossing?
Er bestaat een 100% organisch middel op basis van rundermest (80%) en schapenmest (20%), vaak nog verrijkt met castorolie-achtige stoffen. Goed voor het gazon, en mollen zouden door de geur ook nog wegblijven. Of het permanent werkt, is de vraag — maar je gras vaart er sowieso wel bij.
Water gieten in mollengangen?
Deze methode is echt geen aanrader. De kans dat de mol verdrinkt is even groot als dat-ie simpelweg een andere kant op vlucht. Bovendien zijn mollengangen behoorlijk uitgebreid; er is heel veel water voor nodig. Geen goed idee — je overbelast de bodem, en je planten zullen er ook niet blij mee zijn.
Hekken en netten: beschermend, maar niet waterdicht
Zoals hierboven besproken, zijn er flink wat praktische bezwaren bij een mollennet. De mol kan er misschien niet uit, maar als hij eenmaal binnen is geraakt, raakt hij wel opgesloten. Sommige tuinders kiezen liever voor een diepe rand of hek in de bodem rondom hun tuin — maar helemaal waterdicht is het nooit.
Wat werkt dan wel? Geluid (ultrasoon of ouderwets)
Mollen zijn gevoelig voor sterke trillingen en harde geluiden. Een oud-Hollandse truuk: steek een glazen fles onder een hoek in de mollengang. De wind laat het fluiten, wat mollen een tijdje op afstand houdt. Een paar moeren of spijkers in de fles zorgt voor extra lawaai. Nadeel: het effect is vaak tijdelijk — de mol went eraan.
Tegenwoordig heb je compacte ultrasone mollenverjagers:
Ultrasoon werkende apparaten zijn de meest populaire optie. Maar let op: zet je er maar één in de tuin, dan loopt de mol er gewoon omheen. Gebruik er altijd meerdere en plaats ze zo dat je het dier stuurt richting de uitgang van de tuin. Anders jaag je hem gewoon je favoriete bloemenperk in — aldus dr. Némethy.
Dergelijke apparaten produceren tonen onder de 1000 Hz, waar de mol extreem gevoelig voor is. Een impuls van 300-400 Hz (of 100-700 Hz) irriteert hem zo, dat hij het terrein verlaat — terwijl jij zelf niks hoort.
Toch benadrukt de deskundige: een 100% gegarandeerde aanpak bestaat niet. Heeft u weinig last van de hopen? Laat het diertje dan zijn gang gaan — het is óók een nuttig bodemwerker. Plant eventueel alsnog wat geurplanten — in sommige tuinen werken ze wél. Van alle methoden geeft de ultrasone verjager de grootste kans op succes, maar garanties kan niemand geven.
